× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 1914  Karolina Koska

Karolina Koska, Tarnow, Polen; 16-jarige martelares; † 1914.

Feest 18 november.

Op 18 november 1914 's morgens om 9 uur verscheen een Russische soldaat in het woonhuis van de familie Koska. Hij trof er Karolina die voor de baby zorgde, en de zevenjarige Rosalia. Vader was achter de varkens aan het voeren, moeder was met de 11-jarige Theresa naar de kerk.
"Zijn hier de laatste dagen nog Oostenrijkse soldaten langsgekomen?"
Karolina riep haar vader erbij. Die antwoordde van niet. De man was niet tevreden. Hij pakte Karolina ruw bij haar schouders:
"Jij bent een mooi meisje. Jij gaat mee naar de commandant."
Vader sprong ertussen. De soldaat dreigde met zijn geweer:
"U blijft hier, begrepen? Er gebeurt haar niets. Over een half uurtje is ze weer terug."
Maar in plaats van de weg naar het dorp te nemen dwong de soldaat haar mee te gaan het woud in... Vader was wanhopig. Toen moeder niet lang daarna uit de kerk kwam, verweet zij hem:
"Ik had me nog liever aan mootjes laten hakken dan m'n dochter met zo'n stuk ongeluk alleen te laten, en dan nog wel in het bos!"
Er zat niets anders op dan te wachten. Totdat na een paar uur twee jongens het dorp in kwamen rennen. Ze kwamen uit het bos. Daar hadden ze hun paard willen verbergen om te voorkomen dat de Russen het zouden meenemen. Diep in het bos was het mistig; ze hadden niet goed kunnen zien. Maar er was een soldaat met een meisje... Ze huiverden. Ze hadden staan toehoren wat er met Karolina Koska was gebeurd. Op hun beurt hoorden vader en moeder wat er verder met hun dochter was gebeurd. Hoe die bruut had geprobeerd haar te verkrachten; hoe zij telkens was weggerend; hoe hij haar sloeg en achternazat met een mes. Meer wisten ze niet. Pas veertien dagen later werd Karolina gevonden. Afschuwelijk verminkt en toegetakeld. Bij onderzoek bleek dat de soldaat er uiteindelijk niet in was geslaagd haar te overweldigen. Zij had het met haar leven moeten bekopen.

Karolina was een heel gewoon meisje geweest, zoals er tientallen anderen woonden in haar woonplaats; zoals er honderdduizenden op deze wereld rondlopen. Ze nam haar geloof serieus; de pastoor wist te vertellen dat ze juist vijf dagen voor haar dood nog gebiecht had; dat ze regelmatig naar de kerk ging; dat ze een eerlijke gelovige was geweest. En zo is ze door de kerk zalig verklaard. In haar worden zovele meisjes geëerd die het slachtoffer zijn van geweld en verkrachting.


Bronnen
[000; 130p:afb:16(>p:80).132»Caroline; Ci:87; Dries van den Akker s.j./2007.11.07]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen