× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† ca 545  Haude van Brest

Info afb.

Haude (ook Aoda, Haute of Heodez) van Brest, Finistère, Bretagne, Frankrijk; † ca 545.

Feest 18 november.

Haude

Volgens de legende werd zij rond 525 geboren als dochter van heer Galonus van Trémazan en diens vrouw Florentia. Er was nog een oudere broer: Gurguy. Florentia stierf kort na Haude’s geboorte. Galonus ging op zoek naar een geschikte vrouw, en vond haar aan de overkant van de zee in Brittannië. Zij was even mooi als kwaadaardig.

Gurguy zag kans aan thuis te ontsnappen door een baantje te bemachtigen aan het hof van koning Childebert († 558). Maar Haude was overgeleverd aan de treiterijen van haar stiefmoeder. Zo was het Haude’s gewoonte om het eten dat overbleef naar de armen te brengen. Dat mocht niet meer. Nu deelde zij haar eigen brood met de hongerigen. Maar haar stiefmoeder moet haar stiekem gevolgd zijn, want ze sprong tevoorschijn, sloeg haar het brood uit de handen, vertrapte het in de modder en gaf het aan de toesnellende honden te vreten. Haude verdroeg het zonder een kik te geven. Zij kreeg haar kracht uit het gebed en uit de sacramenten die zij zo vaak mogelijk ontving. Tenslotte wist stiefmoeder het gedaan te krijgen dat zij uit huis werd verjaagd. Het meisje zocht haar toevlucht in de eenzaamheid. Dat gaf haar wel de mogelijkheid zich met meer vrijheid toe te leggen op gebed en versterving.
Toen Gurguy op verlof thuis kwam, miste hij zijn zus. Op zijn vraag kreeg hij te horen hoe zij het bloed onder de nagels van schoonmoeder vandaan had gehaald en dat zij het huis was uitgezet. Gurguy geloofde zijn stiefmoeder, zwoer eerwraak te nemen voor de schande die door zijn zus aan hun goede naam was aangedaan, snelde naar de plek waar zij verbleef en sloeg haar zonder pardon het hoofd af.
De legende verzekert ons dat de heilige vrouw haar hoofd in de handen nam, ermee naar het ouderlijk huis liep en het voor de ogen van de verbijsterde gezinsleden weer recht tussen haar schouders plantte. Stiefmoeder werd hysterisch, moest braken en stierf kort daarna. Gurguy begreep dat hij een ernstige fout had begaan, maar zijn zuster was de eerste om hem alles te vergeven.

Gurguy
Na haar dood vertrok hij naar Occismor om Sint Pol († 594; feest 12 maart) te vragen welke boetedoening hem paste. Deze schreef hem veertig dagen vasten voor. Gurguy trok zich terug in de bossen rond Landerneau waar – aldus de legende – God zelf in zijn onderhoud voorzag. De legende vertelt dat zijn zus Haude hem daar verscheen met de mededeling dat zij voor hem van de Heilige Maagd vergiffenis had weten te verkrijgen. Toen de tijd om was, begaf hij zich weer naar Sint Pol. Bij aankomst zagen de gezellen van de heilige bisschop hoe het hoofd van de boeteling was omgeven door een bol van vuur. Het was Sint Pol die daarop Gurguy’s naam veranderde in Tanguy (= ‘vurig strijder’). Tanguy vroeg zich te mogen terugtrekken in een kloostertje op het eiland Batz. Van daaruit stichtte hij op het vasteland abdij Le Relecq bij Gerber. Intussen stond de bekeerde moordenaar bekend als een uiterst vriendelijk man, zacht voor anderen, hard voor zichzelf.
Op een goed moment bereikte hem het bericht dat zijn vader stervende was. Deze schonk hem vlak voor zijn dood een stuk grond om er een kloostertje op te beginnen. Met instemming van Sint Pol begon hij daar een nieuwe vestiging met acht monniken uit Gerber. Het was ook op die plek dat de twee afscheid namen voor het leven. Volgens de legende stierven ze op dezelfde dag: 12 maart 594.

Verering & Cultuur
Haude wordt vereerd in de kapel van Notre Dame de Kersaint te Landunvez, Finistère. Even verderop heeft zij een bron waar in vroeger tijden herhaaldelijk genezingen plaats vonden. Het geneeskrachtige water schijnt vooral geholpen te hebben tegen wratten. De pelgrim moest een naald in de wrat steken en vervolgens in het water van de bron gooien.


Bronnen
[Aut.1986; BeL.1936p:148; Gby.1991p:321; Hny.1957; Lo1.1837p:291; Dries van den Akker s.j./2008.11.29]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen