× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contactzoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† ca 107  Ignatius van Antiochië

Info afb.

Ignatius van Antiochië (ook Godsdrager of Theoforos), Syrië; bisschop & martelaar; † ca 107.

Feest 22 (overbrenging relieken) & 29 (overbrenging relieken) januari & 1 februari (westerse kerk) & 17 (sinds 1969: Tweede Vaticaans Concilie) oktober & 20 (oosterse kerk: overbrenging relieken) december.

Na de apostel Petrus († ca 67; feest 29 juni) en diens opvolger Evodius († 1e eeuw; feest 6 mei) was hij de derde bisschop van Antiochië in Syrië. Aldus Eusebius († 337) in zijn Kerkgeschiedenis (III,22). Hiëronymus († 420; feest 30 september) weet in zijn boek over Beroemde Mannen (nr.16) te vertellen dat hij rond het jaar 110 werd veroordeeld ‘om de naam’. In die tijd was het op sommige plaatsen in het Romeinse Rijk al voldoende veroordeeld te worden op basis van het feit dat men als ‘christen’ werd aangebracht. Het lijkt erop dat dat in Antiochië korte tijd het geval is geweest. Immers als Ignatius straks in Rome de marteldood sterft, is die vervolging in zijn thuisstad alweer achter de rug. Antiochië was na de stad waar de eerste christenen een goed heenkomen hadden gezocht, toen in Jeruzalem vervolgingen uit waren gebroken (Handelingen 11,19). Het was ook in Antiochië dat Jezus’ volgelingen voor het eerst ‘christenen’ werden genoemd.

Over Ignatius is verder niet veel bekend. We weten niet waar hij geboren is, noch hoe oud hij was, toen hij de marteldood stierf. Volgens de overlevering was hij nog een leerling geweest van de apostel Johannes. Jacobus de Voragine († 1298; feest 13 juli) vertelt in zijn gouden legendeboek dat Ignatius als geloofsleerling een brief zou hebben geschreven aan de heilige Maagd Maria. Hij zou daarin hebben gevraagd of alle wonderen die Johannes over Jezus vertelde echt waar waren. In een antwoordbrief zou Maria hem op het hart hebben gedrukt dat hij geloof kon hechten aan alles wat Johannes over Jezus zei.

Ignatius werd dus het slachtoffer van de christenvervolgingen ten tijde van keizer Trajanus (98-117). Hij werd ter dood veroordeeld en naar Rome overgebracht. Die tocht liep via Tarsis in Cilicië dwars door Klein-Azië (= nagenoeg het huidige Turkije). Hij kwam langs Fildelfia, Sardes en Smyrna. In elk van die steden zocht hij contact met de plaatselijke christengemeente. In Smyrna ontving hij delegaties van christenbroeders uit naburige steden als Efese, Magnesia en Tralles. Na hun bezoek schrijft hij aan die gemeenschappen een brief om hun geloof te versterken. Hadden die afgevaardigden daarom gevraagd? Vanuit Smyrna schrijft hij ook alvast naar Rome. Hij vertelt dat hij vastgebonden zit aan tien Romeinse soldaten. Hij vergelijkt ze met luipaarden en zegt dat ze al maar woester en onbehouwener worden naarmate hij zich vriendelijker jegens hen gedraagt. Hij drukt de geloofsgenoten daar op het hart niets in het werk te stellen om zijn marteldood te verhinderen. Hij ziet zijn aanstaande dood als een waardig offer voor God. Zo zal hij pas een echte leerling, volgeling van Christus zijn. Als hij tussen de tanden van de leeuwen vermalen wordt, zal hij lijken op het tarwe waarvan het eucharistisch brood is gemaakt. Eenmaal doorgereisd naar Troas, de Noord-Macedonische stad die we ook uit de brieven van Paulus kennen, schrijft hij brieven naar Filadelfia en Smyrna en met name een aparte brief naar de bisschop daar, Polycarpus († 155 of 167(?); feest 23 februari). Aan Polycarpus vertrouwt hij de benoeming toe van een waardig opvolger voor hem in Antiochië. Uit Eusebius’ Kerkgeschiedenis weten we dat hij werd opgevolgd door een zekere Heros. Over hem is - voor zover ik weet - verder niets bekend.

In zijn brieven legt Ignatius de nadruk op de eenheid. De onderlinge eenheid van de christenen is een verwijzing, nee maakt deel uit van de veel grotere eenheid die God tussen zichzelf en ons mensen tot stand heeft gebracht door de menswording van Jezus Christus. Zo heeft God ons allen opgenomen in de eenheid die er binnen Hem bestaat. Er kan dus geen plaats zijn voor scheurmakers en ketterijen.

In elk van zijn brieven stelt hij zich voor als Ignatius, alias ‘god-drager’. Medechristenen noemt hij ook zo, soms ook ‘tempeldragers’ of ‘christusdragers’.

Eenmaal in Rome zou hij door keizer Trajanus aan een aantal folteringen onderworpen zijn geweest. Aldus het Gouden Legendeboek. De soldaten die de folteringen op hem uitvoerden, hoorden hem steeds de naam van Christus verzuchten. Ze vroegen waarom hij dat deed. ‘Omdat,’ zo antwoordde Ignatius, ‘die naam mij in het hart gegrift staat.’ Hij werd uiteindelijk in het circus voor de leeuwen gegooid. Hij hitste ze op om hem te doden, Dat deden de dieren, maar ze lieten hem verder ongemoeid. Tot verbazing van de toeschouwers op de volle tribunes. Toen de beulen zijn lijk ophaalden, wilden ze weten wat er waar was van het feit dat Christus’ naam geschreven zou staan in het hart van deze opmerkelijke man. Ze haalden zijn hart tevoorschijn en inderdaad stond er met gouden letters in gegrift de naam van Christus.

Verering & Cultuur
Hij was een van de eerste heiligen van wie het gebeente werd bewaard in een schrijn. Zijn relieken bevinden zich in de San-Clemente te Rome.
Naar het schijnt werd zijn feestdag al in de 4e eeuw gevierd op 17 oktober.

Patronaten
Zijn voorspraak wordt ingeroepen tegen hoofduitslag en keelpijn.


Bronnen
[Bei.1983; Cav.1698p:139; Ha1.1838p:213.217; Hamman:Guide:19(dood); Klijn, A.F.J.  ‘Apostolische Vaders. Ignatius en Polycarpus’ Baarn, Bosch & Keuning, 1966; Klijn, A.F.J.  ‘Na het Nieuwe Testament. De christelijke literatuur uit de tweede eeuw’ Baarn, Ten Have, 1973; Kunstdenkmäler:89; Lin.1999; Mau.1987p:76; Mel.1978p:79(vig).557; Pas.1986p:154.155; Rld.1963»Ignace; RR1.1640»02.01; S& G.1992p:17(bo:4); SHC.1985»01.29; Stn.1987p:91; VOs.1989p:84(re); Dries van den Akker s.j./2014.10.17]

© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen

VoorwoordHoe wordt men heilig?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen