 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
 Info afb. |
Viaud (ook Guidel, Guidul, Guitaul, Vial, Viau, Vio, Vital, Vitalis) van St-Viaud osb, Frankrijk; kluizenaar; † eerste helft 8e eeuw (740? of 745?).
Feest 16 oktober.
Hij was van Angel-Saksische afkomst en stak rond 660 over naar het vasteland om er zijn leven geheel en al aan God toe te wijden. De oude verhalen suggereren dat hij afstand van zijn ouders wilde nemen. Zij waren zeer welgesteld en zouden wel eens bezwaren kunnen maken tegen de godsdienstige plannen van hun zoon. Anderen menen dat hij zijn land ontvluchtte ten tijde van een vervolging. Hij wendde zich tot het benedictijner klooster St-Philibert op het eiland Her, dat dan ook Hermoutiers ('Klooster van Her') heette.
Later verbasterde die naam eerst tot Nermoutiers en uiteindelijk tot Noirmoutiers.
Na enige tijd vestigde hij zich als kluizenaar in de eenzaamheid van een grot bij de berg Scobri(th) in het land van Retz, gelegen aan de benedenloop van de Loire in de buurt van Paimboeuf, Bretagne. Hoe afgelegen hij ook woonde, de mensen wisten hem te vinden voor genezing van ziel en lichaam. Zo boorde hij er een nieuwe bron aan door zijn staf in de grond te steken. Dat gebeurde op zo’n vijf kilometer van de grot waar hij zich had gevestigd. Gedurende de zomertijd hakte men hout in de omringende bossen voor de bouw van een kerkje. Op een snikhete dag waren zowel mensen als dieren uitgeput van de dorst; ze konden eenvoudig niet verder. Dat was het moment dat de heilige zijn staf in de grond stak en een nieuwe bron deed ontspringen. Die plek wordt in ere gehouden tot op de dag van vandaag. In 1923 werd er een herinneringskapelletje gebouwd.
Mensen vestigden zich rond zijn kluizenarij. Zo ontstond in de loop van de 8e eeuw het plaatsje dat naar hem is genoemd: St-Viaud.
Na zijn dood werd hij bijgezet in een stenen sarcofaag. Rond zijn graf verzamelden zich al gauw pelgrims en al gauw was er sprake van wonderbaarlijke genezingen.
Verering & Cultuur
Tijdens de invallen van de Noormannen werden - naar het schijnt op advies van koning Pepijn zelf - zijn relieken tegelijk met die van Sint Philibert († 684; feest 20 augustus) door de monniken in veiligheid gebracht in de kerk van Tournus, Bourgondië. Het Bretonse plaatsje St-Viaud zou alleen nog een paar stukjes van een arm bezitten. Deze relieken rusten er nog altijd in een sarcofaag uit de 7e eeuw. In vroeger tijden stonden ze opgesteld op een stenen altaartafel. Als mensen in hun nood om Viauds voorspraak kwamen vragen, was het gebruik dat zij een aantal malen onder die tafel doorkropen.
Onder aan de noordkant van de kerk wijst men nog altijd de grot aan, waar de heilige zijn leven zou hebben doorgebracht.
Tijdens de plechtigheden op zijn feestdagen werd (en wordt?) bij de eenvoudige bron een lied gezongen:
|
Grand Saint-Vital, ô notre père, Du haut des cieux protège-nous Soulage-nous dans la misère Qui nous amène à tes genoux. |
O Sint Vitalis, onze vader Help ons vanuit uw hemel hoog Kom ons in onze nood steeds nader Richt toch op ons uw zorgzaam oog. |
|
Sur cette terre désséchée Du haut des cieux protège-nous Soulage-nous dans la misère Qui nous amène à tes genoux |
Zie onze uitgedroogde aarde Help ons vanuit uw hemel hoog Kom ons in onze nood steeds nader Richt toch op ons uw zorgzaam oog. |
|
Un jour raconte la légende Ton exemple à nos chères aïeux Dit qu’un grand saint quand il demande Obtient des merveilles des cieux. |
Ooit zullen wij het nog beleven dat u ons grote voorbeeld wordt: ‘Want wat je vraagt, zal hij je geven Nooit kom je iets bij hem te kort.’ |
|
Voyant les gens dans la souffrance O grand saint pour les soulager Tu cries vers Dieu plein d’espérance Et l’eau vient les désaltérer |
U ziet de uitgedroogde mensen Komt in gebed hen tegemoet gij legt aan God voor onze wensen Het water vloeit, en het komt goed. |
|
Ici pour rendre à Dieu sa gloire De ce bienfait si surprenant Un humble triomphe de victoire Sous ta main s’ élève à l’instant. |
om God te eren en te danken voor deze uiterst goede daad daar bouwden wij met hout en planken de kleine kerk die hier nu staat |
|
Ta source encore aimable père Aux pèlerins ici venus Offre avec l’eau qui désaltère Le souvenir de tes vertus. |
Uw bron doet nog het water stromen voor al de pelgrims een goed ding uit dorst naar u, naar hier gekomen het brengt u in herinnering |
|
Tu vois encore, ô tendre père Les besoins pressants de tes fils Et souviens-toi que la prière Peut féconder notre pays. |
O lieve vader, wil toch merken de noden van uw kinderschaar dat uw gebed vruchtbaar mag werken en rijke oogst ons territoir. |
|
Grand saint, dans ce lieu ton image Protège le laboureur, Et lui par son pieux hommage Fera la joie de ton bon c& oelig; ur. |
Mag uw beeld hier ten goede komen aan al de werkers op het land en’t eerbetoon van al die vromen genoegen geven aan uw kant |
|
Protège-nous sur cette terre Vielle sur nous jusqu`à la mort Ne cesse pas d’être un bon père Conduis-nous au céleste port. |
Kom hier op aarde ons steeds nader Zie op ons tot het laatst moment Geleid ons als een echte vader tot aan het zalig hemels end. |
Is hij dezelfde als Guidel (ook Guedel, Guidé of Vitel) van Bretagne, wiens naam voortleeft in een aantal Bretonse plaatsnamen?
1. Guidel (gem. Pont-Scorff, Morbihan). In de naar hem genoemde parochie is geen spoor meer van hem te vinden.
2. Kervitel (= 'dorp van Guidel': te Tréguidel).
© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen
