× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 1313  Notburga van Eben

Info afb.

Notburga van Eben (ook vanRattenberg), Oostenrijk; dienstmeisje; † 1313.

Feest 14 september.

Notburga was afkomstig uit Rattenberg, tegenwoordig Oostenrijk, destijds Beieren. Ze zou daar rond 1265 geboren zijn. De legendeverteller legt er de nadruk op dat zij van jongs af aan een vroom meisje was. Niet alleen besteedde zij zorg aan haar gebed. Ook als dienstmeisje op het naburige slot Rottenburg. Zij maakte er namelijk een gewoonte van de restanten van de maaltijden naar de armen in het dorp te brengen. Zelf at ze weinig zodat ze des te meer overhield voor haar mensen. De graaf zag dat allemaal met goedkeuring aan, maar zijn schoondochter Ottilie ergerde zich enorm. Toch ging hij haar op een keer achterna en vroeg haar te laten zien wat ze allemaal in haar schort verborgen hield.  Zij antwoordde in oprechtheid dat het restanten eten waren: brood en wijn. Maar toen zij haar schort opende, kwamen er spaanders hout te voorschijn. Na de dood van de graaf zorgde schoondochter Ottilie  ervoor dat Notburga uit het slot werd verwijderd.

Zo kwam ze terecht bij een boer die veel minder hartelijk voor haar was dan de graaf. Hij liet haar lange dagen maken. Maar toen hij haar eens op een zaterdagavond na het luiden van het Angelus dwong opnieuw koren te maaien, wierp zij haar sikkel in de lucht, waarbij zij God smeekte om een teken. De sikkel bleef enige tijd roerloos in de lucht hangen. Zo maakte God dat werktuig tot teken van zijn wil, aldus de legende.

Toen de jaloerse Ottilie gestorven was, liet haar weduwnaar, graaf Heinrich, vragen of zij weer terug wilde komen op het slot. Ze diende hem daar trouw en gewetensvol tot aan haar dood. Tevoren had zij bepaald hoe begrafenis moest verlopen. Zij wilde in een kist op een kar met een span ossen gelegd worden. De dieren zouden bepalen waar zij zou worden begraven. Zo vond zij haar laatste rustplaats in de Sint-Rupertuskapel te Eben. Later werd zij overgebracht naar de plaatselijke kerk die intussen haar gotische uiterlijk had ingewisseld voor een barokke vormgeving. Haar als dienstmeisje aangekleed skelet werd in 1738 rechtop geplaatst op het hoogaltaar. In 1862 werd ze officieel heilig verklaard.

Verering & Cultuur
Tot op de dag van vandaag is Eben een druk bezocht bedevaartoord.

Afgebeeld
Zij wordt afgebeeld als dienstmeisje, liefst in de traditionele Dirndlkleding van Beieren en Tirol. Vaak heeft ze een sikkel bij zich. Ook ziet men haar met brood en water-, melk- of wijnkruik.

Patronaten
Zij is patrones van de dienstmeisjes en boeren. Van de arbeids- en zondagsrust en van de sluitingstijd. Bovendien is ze uitgegroeid tot patrones van de traditionele klederdrachten. Haar voorspraak wordt ingeroepen voor een voorspoedige bevalling, bij allerhande ziekten bij het vee en moeilijkheden bij landbouw en veeteelt.


Bronnen
[S&S.1994;Wmm.2002; Dries van den Akker s.j./2017.09.24]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen