× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contactzoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 1125  Lambertus van St-Bertin

Lambertus van St.-Bertin (ook van Doornik), Frankrijk; abt; † 1125.

Feest 22 juni.

Het reilen en zeilen van abt Lambertus geeft in het voorbijgaan een levendig inkijkje in het monniksleven uit de 11e en 12e eeuw: de tijd dat vanuit het beroemde klooster van Cluny de hervorming van Benedictus' regel zich over Europa verspreidde.

Lambertus moet rond het jaar 1060 als jongen van een jaar of tien, twaalf op het klooster gekomen zijn, dat gelegen was aan de Noordfranse kust in de plaats Sint-Omar, genoemd naar de eerste bisschop Audomarus, Omar of Omer. Het klooster was in de 7e eeuw gesticht door Sint Bertinus en droeg sindsdien zijn naam Sint-Berten of Saint-Bertin.

Lambertus bleek een plichtsgetrouw en ijverig monnik. Hem werden al vroeg verantwoordelijke functies toebedeeld zoals die van prior, predikant en docent van de monniken in opleiding.

In 1095 werd hij gekozen tot de 40e abt van de abdij. Waarschijnlijk wijdde hij zich meer aan zijn eigen gebed en stilte dan aan dat van de andere monniken. Want na een zeer ernstige ziekte in het jaar 1100 had hij zozeer de schrik te pakken dat hij vanaf dat moment bewust de verantwoordelijkheid voor de kloostertucht op zich nam. Tot ongenoegen van zijn monniken. Op kerstavond van datzelfde jaar 1100 had hij zijn monniken in het kapittel gewezen op de gelofte van armoede. Daar paste het houden van knechten niet bij noch het beschikken over persoonlijke eigendommen. De kloostergemeenschap was buiten zichzelf van woede, riep dat je wel kon zien dat hij nog lang niet beter was en dat hij terug moest naar bed.

Maar het was bij Lambertus geen overdrijvende bui. Het liefste zou hij een reis ondernemen naar Cluny om er de kloosterhervorming onder de heilige abt Hugo van nabij te kunnen aanschouwen. Zijn monniken echter wilden er niets van weten en dwongen hem de briefwisseling met het verre klooster te staken. Nu maakte Lambertus van een pelgrimsreis in gezelschap van zijn bisschop gebruik om in Cluny langs te gaan. Hij leidde er enige tijd het leven van een eenvoudige monnik. Maar Hugo wilde hem niet houden; hij vond dat Lambertus terug moest naar zijn eigen klooster om daar de hervormingen onbevreesd door te zetten.

De ontvangst was verre van hartelijk. Met als gevolg dat Lambertus zich zelfs genoodzaakt zag een aantal van de heftigste tegenstanders gewapenderhand uit het klooster te laten verdrijven. Hun plaatsen werd ingenomen door monniken uit Cluny.

Ondanks uitdrukkelijke verzoeken daartoe van Lambertus en van de gravin van Vlaanderen, had abt Hugo er nooit iets voor gevoeld om de abdij van St.-Omer op te nemen in de invloedssfeer van Cluny. Maar zijn opvolger, Pons de Melgueil, had precies daar zijn zinnen op gezet, juist op het moment dat bij Lambertus de rust was weergekeerd en de abdij goed draaide. Daar werden de bemoeienissen van abt Pons als zeer bedreigend ervaren, en Lambertus deed er alles aan om enerzijds de abt van het belangrijke klooster niet voor het hoofd te stoten, anderzijds zich te vrijwaren voor diens opdringerigheid. Hij kreeg daarbij o.a. steun van de Vlaamse graaf Boudewijn Hapken, die later in de abdij zou intreden.

Toen besloot abt Pons van Cluny in het jaar 1112 dat hij in de St-Bertinusabdij het paasfeest wilde vieren en aansluitend het generaal kapittel wilde houden. Met meer dan zevenhonderd muildieren trokken de monniken richting Saint-Omer. Op het laatste moment wist Lambertus hem te bewegen zijn Pasen te houden in een andere abdij. De rust keerde pas voorgoed weer, toen hij in juni van datzelfde jaar van paus Paschalis II († 1118) zwart op wit kreeg dat de abdij zelfstandig zou blijven.

Na deze 12 woelige jaren heeft Lambertus nog 16 jaar als abt aan het hoofd van het klooster gestaan. In 1124 werd hij getroffen door een beroerte, en op 22 juni in het jaar daarop overleed hij.

Patronaten
Zou beschouwd kunnen worden als patroon van mensen die getroffen worden door een beroerte.

Afgebeeld
Op een eigentijdse afbeelding zien wij hoe hij graaf Boudewijn Hapkin kleedt in het monnikshabijt. Op de achtergrond ziet men watermolens die werklust en ontginningsarbeid suggereren. Een andere afbeelding toont hoe Lambertus rust in zijn sarcofaag, terwijl engelen zijn ziel in een laken opvoeren naar Christus. Rondom treden heiligen en deugden op als getuigen van Lambertus' heiligheid.


Bronnen
[Bvl.1987; Dries van den Akker s.j./2009.06.29]

© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen

VoorwoordHoe wordt men heilig?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen