× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 1035  Simeon van Trier

Info afb.

Simeonvan Trier (ook van Treveri) osb, Duitsland; pelgrim & kluizenaar; † 1035.

Feest 1 juni.

Hij was afkomstig uit Syracuse op het eiland Sicilië, dat toen nog sterk onder Griekse invloed stond. Zijn opleiding kreeg hij in Constantinopel en leefde vervolgens als kluizenaar in het Heilige Land eerst aan de Jordaan, vervolgens in een kloostergemeenschap te Bethlehem; daarna aan de oevers van de Rode Zee en tenslotte sloot hij zich aan bij de monniken op de berg Sinaï.

De overste van daar stuurde hem als geestelijk verzorger mee in het gezelschap van de hertog van Normandië.

Was de hertog op kruistocht geweest en keerde hij nu terug naar huis?

Uiteindelijk was hij in Trier terecht gekomen. Van daar vergezelde hij weer aartsbisschop Poppo van Babenberg op diens pelgrimage naar het Heilige Land (1028/30)

- - - - -

De aanleiding tot die bedevaart is typisch middeleeuws en uiterst schilderachtig. 'In Trier regeerde indertijd een aartsbisschop Poppo.'

Poppo van Babenberg († 1047; sterfdag 16 juni). Gegevens bij Poppo van Deinze [AAS»jan/iii].

Deze aartsbisschop raakte verstrikt in de magische netten van een lieftallige non uit het naburige damesstift.

Om welk damesstift het hier gaat is niet duidelijk. Öhren is uitgesloten, want dat komen we in de volgende eeuwen nog tegen als vrouwenklooster. Dan blijft eigenlijk alleen St-Symforianus over dat Sint Modoald († 640; feest 12 mei) destijds had gesticht voor zijn zus Severa († 660; feest 20 juli).

Omdat hij aan pijnlijk koude voeten leed, deed Poppo aan deze dame een van zijn mantels toekomen met het verzoek om uit de stof ervan een paar warme pantoffels te naaien. Die zouden zijn voeten warmhouden als hij zijn plichten vervulde, zoals hij zelf zei. De non deed dat en als teken van haar verborgen genegenheid voor haar hoge overste weefde zij een sterke tovermacht door de schoenen heen. Want onmiddellijk toen Poppo zijn voeten in die behekste sloffen stak, werd hij hopeloos verliefd op het naaistertje. De kerkelijke kronieken weten te vertellen dat hij alweer spoedig bij zinnen kwam, want hij deed zijn pantoffels cadeau aan zijn hoogst geplaatste geestelijke. Die werd prompt verliefd op de non. En zo ging het al maar door, van de een naar de ander, het hele bisdom door. Er was geen priester of monnik van het bisdom die aan de verleiding kon weerstaan om ook eens zijn koude voeten in de betoverde schoenen te steken.

Je krijgt de indruk dat je deze prachtige omschrijving Freudiaans moet verstaan. De kunstgeschiedenis leert ons dat de voet vaak werd gekozen als seksueel symbool... Uit de levensbeschrijving van Poppo's naamgenoot van Deinze (zie hieronder) en andere bronnen weten we dat het in sommige kloosters met de tucht inderdaad bedroevend was gesteld. Hier gaat het blijkbaar om de gelofte van zuiverheid...?

Allemaal waren ze in de ban van die non. Wat moest er gebeuren? Je kon de dame moeilijk op de brandstapel zetten, ook al lagen de bewijzen intussen torenhoog opgestapeld en ontbrak het niet aan een menigte van getuigen. Ze werd verbannen, en met haar trieste vertrek was de ban inderdaad gebroken. De bisschop legde zichzelf de boete op om (blootsvoets?) een pelgrimstocht te ondernemen naar het Heilige Land.


De overige priesters en monniken die erbij betrokken waren geweest, kregen strenge straffen. Maar voor de zaak gesloten kon worden, restte nog de vraag wat er gebeuren moest met de overige nonnen uit het klooster. Iets was er mis met de kloosterlijke tucht en discipline. Ze werden voor de keus geplaatst de kloosterregel in haar gestrengheid weer aan te nemen of hun klooster te sluiten. De dames zagen die eerste mogelijkheid niet zitten en besloten dus in de wereld terug te keren om daar ongehinderd naar hartelust hun toverkunsten te kunnen voortzetten. Zo werd het damesstift omgevormd tot een monnikenklooster.'

[Norman FOSTER 'Auf den Spuren der Pilger. Die grossen Wallfahrten in Mittelalter' Augsburg, Pattloch, 1990 ISBN 3-629-00547-0 pp:122-123]

- - - - -

Na terugkomst liet Simeon zich inmetselen in een piepklein celletje in de noordelijke toren van de Romeinse Porta Nigra; hij stond er onder de gehoorzaamheid van de abt van St-Maximinus. Deze stond hem ook bij in zijn stervensuur.

Verering & Cultuur

Het was diezelfde abt die van Simeon een levensbeschrijving uitgaf. Hij werd heilig verklaard door paus Benedictus IX († 1056). De benedictijnen van Ramsgate, die opmerken dat hij - na Sint Ulrik - de tweede officieel door de paus heilig verklaarde persoon is, geven 1042 als jaartal; Hinkel meent dat het nog was in het jaar van zijn dood, dus in 1035. Reeds een jaar na Simeons dood begon men door toedoen van aartsbisschop Poppo met de aanleg van het St-Simeonsstift in de Porta Nigra; die situatie heeft geduurd tot de Säkularisation van 1802. Op last van Napoleon werd de latere kerkelijke aanbouw afgebroken zodat de oorspronkelijke Romeinse constructie van Porta Nigra weer vrij kwam. Simeons relieken rusten in de nieuwe kerk die naar hem is genoemd.


Bronnen
[Bri.1953; EnE.1951; HiH.1987p:147; Kib.1990; Lin.1999; Mü l.1860; ; Ré gine PERNOUD 'Hildegard van Bingen. Het leven van een middeleeuwse mystica' Amsterdam, Ooievaar, 1999 ISBN 90-5713-403-9p:107; Rge.1942; Rge.1979; Rgf.1991p:461; S& Sen.1985; Sü t.1941; Tor.1987; Wha.1986; Dries van den Akker s.j./2005.04.04]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen