×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
Info afb. |
Alexandra (ook Alexandria van Ancyra, Klein-Azië (= voormalig Ankara, Turkije); tezamen met Theodotus, Claudia, Eufrasia, Faina (ook Faine), Julitta (ook Julia), Matrona en Thecusa, martelaressen; † 304.
Feest 18 mei & 6 november.
Het verhaal van Theodotus begint bij een groep van zeven vrouwen, die naast vele andere geloofsgenoten, het slachtoffer werden van de christenhaat van de Romeinse landvoogd te Ancyra, een zekere Theotechno. Hij op zijn beurt was weer een stroman van de wrede keizers Maximianus en Diocletianus.
De zeven vrouwen waren al op jaren en hadden hun leven lang Christus gediend door maagd te blijven en een deugdzaam leven te leiden. Ze waren de bergen ingevlucht toen de vervolgingen. De Romeinse lanvoogd Theotechno had een troep jonge soldaten achter ze aan gestuurd om ze op te sporen. Hij had zijn mannen opdracht gegeven ze ter plaatse te verkrachten en vervolgens te doden. De jongemannen kregen de vrouwen inderdaad te pakken en ze maakten aanstalten om hun bevelen ten uitvoer te brengen. Toen trad een van de vrouwen manmoedig naar voren en probeerde hen van hun plannen af te houden door te wijzen op hun afgeleefde en onaantrekkelijke lichaam: "Jullie commandant weet ook wat hij aan jullie overlaat. Bekijk ons eens goed... En trouwens, hebben wij niet de leeftijd en de grijze haren van jullie moeders? Wij doen een beroep op jullie eerbied voor je moeder, en smeken je van je plannen af te zien: overweldig ons niet." En de lust verging hun inderdaad.
Maar des te woedender was de landvoogd. Want hij beschouwde de handelwijze van zijn ondergeschikten als dienstweigering. Het voelde deze gang van zaken als een persoonlijke nederlaag, hem toegebracht door zwak vrouwvolk. Hij gelastte daarop dat de vrouwen geheel naakt op een kar ten toon moesten worden gesteld; vervolgens zouden ze naar de oever van het meer worden gereden en daar met een steen om de hals in het water geworpen. Zo geschiedde. Tenslotte werden hun lijken door een vurige jongeman, Theodotus genaamd, op goed christelijk wijze geborgen en begraven. Toen bekend werd, dat hij daarvoor gezorgd had, kostte dat ook hem het leven.
© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen