× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† ca 645  Riquier van St-Riquier

Info afb.

Riquier (ook Richar, Richarius, Richerus, Richier of Rikier) van St-Riquier osb, Frankrijk; priester, abt & kluizenaar; † ca 645.

Feest 26 april.

Hij was afkomstig uit het plaatsje Centula in de buurt van Amiens. Toen daar twee Ierse zwerfmonniken passeerden, Caidoc en Fricor geheten, nam hij hen - in tegenstelling tot zijn streekgenoten - gastvrij bij zich in huis op. Die nacht bleef hij geboeid luisteren naar wat zij te vertellen hadden, besloot in diezelfde nacht nog een volgeling van Christus te worden en liet zich de volgende morgen door hen dopen. Hij maakt ernst met het evangelie: bad veel, deed boete en gaf aalmoezen aan de armen. Naar het voorbeeld van de twee monniken die hij had ontmoet, knipte hij zijn haar af, deed zijn zijden gewaden de deur uit alsmede zijn gordelriem die met prachtige juwelen was bezet. De opbrengst ervan gebruikte hij om er gevangenen mee vrij te kopen.

Ook bij anderen zullen we tegenkomen, hoe zij op deze concrete manier waarmaakten dat Christus onze verlosser is (zie bv. Gregorius van Langres: † 540; feest 4 januari) of Leonardus van St-Noblat: † 559; feest 6 november).

Op zijn landgoed bouwde hij een kapel en wat hutten en begon het leven van een kluizenaar te leiden op aanwijzingen van zijn beide Ierse gasten. Dezen besloten zich bij hem aan te sluiten. Geleidelijk aan verzamelden zich steeds meer leerlingen om hen heen, zodat er uiteindelijk een klooster ontstond.

Naar het schijnt was hij een huisvriend van Sint Rictrudis († 688; feest 12 mei); zo doopte hij haar zoontje Maurontus († 701; feest 5 mei). Het verhaal wil dat Riquier eens bij het afscheid zijn paard reeds bestegen had en nog even de kleine Maurontus in zijn armen nam. Maar het paard was zo tierig en maakte zulke schichtige bewegingen dat de man het kleine wicht uit zijn armen op de grond liet vallen. Het ontsnapte ternauwernood aan de hoeven van het rijdier. Terzamen met Rictrudis dankte hij God en besloot om nooit meer een paard te berijden; hij stelde zich voortaan tevreden met een ezel.

Toen Maurontus een jongeman geworden was, schonk hij tezamen met heer Gistemarus aan de heilige abt een landgoed rond Crécy-en-Ponthieu. Riquier gaf gehoor aan zijn verlangen om in dat gebied het leven van een kluizenaar te leiden. Hij droeg zijn ambt als abt van Centula over en trok zich tezamen met een medebroeder terug in de eenzaamheid van de bossen van Crécy. Daar zou in 797 het klooster Forêtmoûtier (nu: Forest-l'Abbaye) verrijzen. Toen hij zijn dood voelde naderen, timmerde hij voor zichzelf een doodskist en gaf te kennen daarin begraven te willen worden.

Verering & Cultuur

Na zijn dood werd zijn lichaam teruggebracht naar zijn eerste kloostervestiging, die sindsdien naar hem heet: St-Riquier.

Toen rond het jaar 800 Karel de Grote († 814; feest 28 januari) een bezoek bracht aan St-Riquier, bevond zich de grote leermeester Alkwin in diens gevolg († 804; feest 19 mei). De toenmalige abt Angilbertus († 814; feest 18 februari) vroeg hem een leven te schrijven van de heilige stichter Riquier.

Riquier wordt afgebeeld als abt (met pij en staf) en met een kerkmodel.


Bronnen
[000» bk; Bri.1953; Lin.1999; Pra.1988; Rge.1989; Rgf.1991; Rld.1963; 04.26; Vce.1990; Dries van den Akker s.j./2004.01.07]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen