×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
Info afb. |
Tweeënveertig Martelaren van Amorium (ook van Ammoria = het huidige Erkangale, Midden-Turkije), Frygië; † 848.
Feest 6 maart
Zij waren generaals van het Griekse leger dat de rijke handelsstad Amorium trachtte te verdedigen tegen de mohammedaanse kalief en zijn leger. Deze kalief had namelijk wraak gezworen, toen de keizer van Byzantium zijn vaderstad had verwoest. Dat moet dan keizer Theofilus geweest zijn: hij regeerde 829-842. De kalief zwoer dat hij hetzelfde zou doen met de geboortestad van de keizer, Armorium. Hij versloeg inderdaad het Byzantijnse leger, naar het schijnt in het jaar 841. Hij liet van de stad Amorium geen steen op de andere, joeg alle inwoners van de stad en de gewone soldaten de dood in, maar liet de generaals die de stad hadden verdedigd in leven: tweeënveertig in getal. Zij werden krijgsgevangen gemaakt en aan een vernederende behandeling onderworpen. Het weinige voedsel dat ze kregen , was van minderwaardige kwaliteit, en de plek waar zij opgesloten zaten, stonk en rotte weg van vervuiling. Zo werden ze murw gemaakt.
Volgens de overlevering zouden moslimleiders herhaaldelijk hebben gepoogd om hen tot de Islam te bekeren. Ze hielden de christenen voor dat Mohammed de ware profeet was. Daarop zouden de generaals geantwoord hebben: ‘Stel u voor. Twee mannen strijden om hetzelfde stuk grond. Allebei zeggen ze: “Het is namelijk van mij!” De ene heeft echter een heleboel getuigen die zijn aanspraak bevestigen; de ander heeft alleen zichzelf als getuige. Wat denkt u? Van wie is dat stuk grond?’ Zij antwoordden: ‘Van degene natuurlijk die zoveel getuigen heeft.’ ‘Volkomen juist,’ antwoordden de christen-generaals. Zo is het ook met Christus en Mohammed. Christus is omringd door een menigte getuigen: te beginnen bij Mozes tot Johannes de Doper aan toe. Terwijl jullie Mohammed aanspraak maakt op de titel profeet, met alleen zichzelf als getuige.’ De moslims - zo zegt het verhaal - waren in verlegenheid gebracht. Maar ze vonden een weerwoord: ‘Ons geloof is beter dan dat van jullie. Immers onze God heeft ons een klinkende overwinning op jullie geschonken, Hij maakt ons wereldrijk groter dan dat van jullie, christenen, en Hij laat ons wonen in prachtige landen.’ Maar de generaals reageerden: ‘Als jullie redenering opgaat, dan moet je erkennen dat de godenverering die heerste in de wereldrijken van ooit de Egyptenaren, Babyloniërs, Grieken en Romeinen, en de vuurverering van de Perzen allemaal op waarheid berust. Maar dat ontkennen jullie evenzeer als wij. Nee, onze God geeft ons de ene keer de overwinning, dan weer laat Hij ons een nederlaag lijden, om ons bescheiden te stemmen en ons te behoeden voor hoogmoed en eigenwaan. Zo brengt Hij ons tot inkeer en gebed.’
Na zeven jaar werden ze voor de beslissende keuze gesteld: moslim worden of sterven. Ze kozen voor het laatste.
Zowel in de westerse als in de oosterse kerk is er een lijst van acht namen overgeleverd. Deze twee lijsten vertonen een aantal verschillen. In de oosterse traditie noemt men de namen van: Constantinos, Astios, Bassoës, Kallistos, Krateros, Melissenos, Theodoros en Theofilos. In het westen heten zij: Theodorus Craterus Protospatarius, Constantius (ook Constantinus) Drungarius, Callistus Turmarcha, Aetius, Melissenus, Theofilus, Basoes en Bubizicus
© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen