× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contactzoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 1862  Gabriele Possenti

Info afb.
Onder: Maria

Gabriele (gedoopt Francesco) Possenti (ook dell' Addolorata, van Isola, van Onze Lieve Vrouwe van Smarten, a Virgine Perdolente of van de Zeven Smarten van Maria) cp, Isola del Gran Sasso, Abruzzen, Italië; religieus; † 1862.

Feest 27 februari (&31 mei).

"Zal ik jullie eens wat vertellen: onze danser is het klooster ingegaan! Wie had dat nou ooit gedacht." Met deze woorden kwam pater Pincelli aan zijn klas vertellen dat hun klasgenoot Francesco Possenti, de mooiste jongen van de school, die er altijd volgens de laatste mode bijliep en als danser en toneelspeler telkens alle eerste prijzen had weggesleept; die zo nu en dan met rijke mensen uit jagen ging en in de stad steeds door meisjes werd omzwermd... dat hij nog tijdens het schooljaar was ingetreden bij de strenge paters passionisten.

Francesco was op 1 maart 1838 te Assisi geboren, de stad die ruim 600 jaar eerder beroemd was geworden door de heilige Franciscus. Francesco's leven lijkt op dat van zijn naamspatroon. Ook hij genoot van een uiterst onbezorgde en haast losbandige levensstijl in zijn jonge jaren. Ook zíjn vader was een welgesteld man. Aanvankelijk was hij pauselijk legaat geweest, maar omdat dit veel verhuizingen met zich meebracht, had hij zich tenslotte als rechter in Spoleto gevestigd. Een eerste schaduw viel over Francesco's leven, toen hij reeds op vier-jarige leeftijd zijn moeder verloor. Dat had zijn vader, die toch al een zwijgzaam karakter had, nog stiller gemaakt. Juist de jonge Francesco was met zijn opgeruimd karakter voor vader en zijn twaalf broers en zussen een zonnetje in huis geweest, vooral voor zijn oudste zus, Marie-Louise die de rol van moeder had overgenomen; Francesco was de elfde in de rij van kinderen. Hij kon goed leren, en was op het jezuďetencollege van Spoleto niet alleen telkens een van de besten van de klas, maar door zijn extraverte manier van doen een opvallende verschijning. Daar had hij ook zijn bijnaam van 'de danser' te danken.

Des te harder kwam de klap voor vader aan, toen zijn zoon met het bericht kwam dat hij het klooster in wilde. "Wacht eerst nog maar een jaartje", had deze gezegd. Toch had vader het kunnen zien aankomen. Twee zware ziektes hadden zijn jongen veranderd; ook daarin lijkt hij op Franciscus van Assisi. Bovendien stierf zijn veelgeliefde oudste zus en vertrouwelinge aan de cholera; Francesco was toen zeventien. Tijdens een bezoek aan de kerk van Spoleto viel zijn blik op een afbeelding van Maria. Het kwam hem voor de geest , hoeveel Jezus' moeder heeft moeten doorstaan. Zozeer dat één van haar aanroepingen luidt 'Moeder van Smarten'. Juist in die pijnen voelde hij zich met haar verwant. Op dat moment besloot hij zijn leven lang bij haar in de buurt te blijven en samen met haar zijn pijn te dragen. Misschien vond hij in haar wel een vervanging voor het gemis van zijn eigen zo vroeg gestorven moeder.

Op school kondigde hij aan dat hij wat vacantie wilde nemen. Maar in werkelijkheid trad hij in bij de passionisten van Morrovalle in de buurt van de Italiaanse stad Macerata. Als kloosternaam koos hij Gabriël, naar de engel die aan Maria destijds de Blijde Boodschap had gebracht dat zij de Moeder van Jezus zou worden. Daar voegde hij aan toe de naam 'Addolorata' (= Italiaans voor 'van Smarten'; herinnering aan het beeld dat zo'n ommekeer in zijn leven had betekend). De brieven die hij vandaar naar huis stuurde, getuigen alle van geluk en diepe vreugde. Dat maakte het voor zijn vader en de anderen thuis iets makkelijker te accepteren. Zes jaar later stierf hij aan tuberculose in de stad Isola in de Midden-Italiaanse Abruzzen. Daar studeerde hij theologie met het oog op zijn toekomstige priesterwijding.

Er valt van hem als jonge kloosterling op het eerste gezicht eigenlijk niets bijzonders te melden. Behalve voor wie beter mag toekijken. Hij deed alles wat hij moest doen, met aandacht en innerlijke vrede. Ook als hij daardoor aan plezierige dingen niet toekwam. Uit liefde voor Jezus en vooral voor diens moeder Maria ontzegde hij zich hoe langer hoe meer vooral kleine dingetjes; en daarin bereikte hij grote hoogte. Hij heeft laten zien hoe gewoon heldhaftigheid kan zijn.

Hij ligt begraven in de kerk van de passionisten te Isola. In 1920 werd hij heilig verklaard. Hij werd uitgeroepen tot patroon van de Italiaanse jeugd. Tot op de dag van vandaag is zijn graf een druk bezochte bedevaartplaats.

Begin jaren negentig van de 20e eeuw was Gabriel in het nieuws, omdat Amerikaanse schuttersverenigingen hem - tegen de zin van de paters passionisten - tot hun beschermheilige wilden uitroepen. Gabriel zou volgens een nooit bevestigd verhaal een Italiaans dorp hebben gered door zijn schotvaardigheid. Maar de voorzitter van de Amerikaanse bisschoppenconferentie wees erop dat die heldendaad nooit bewezen was.

Het is mij niet bekend om welke anekdote het gaat. Maar wie weet is hij niet alleen als patroon van de jeugd, maar vooral vanwege die vermeende schotvaardigheid patroon geworden van de Haagse voetbalvereniging GDA, afkorting van Gabriele Dell'Addolorata


Gabriele dell' Addolorata
Voor Rond Zending: 2006, mei. Thema ‘Maria’

1 ca 1970. Devotieprentje.

"Zal ik jullie eens wat vertellen: onze danser is het klooster ingegaan! Wie had dat nou ooit gedacht." Zo kwam pater Pincelli aan zijn klas vertellen dat hun klasgenoot Francesco Possenti, de glamourboy van de school, die er altijd volgens de laatste mode bijliep en als danser en toneelspeler telkens alle eerste prijzen had weggesleept..., die zo nu en dan met rijke mensen uit jagen ging en in de stad steeds door meisjes werd omzwermd... dat hij nog tijdens het schooljaar was ingetreden bij de strenge paters passionisten.

Francesco wordt op 1 maart 1838 te Assisi geboren, de stad van Sint Franciscus. Hij geniet van een uiterst onbezorgde en haast losbandige jeugd. Zijn vader was heel even pauselijk gezant, maar dit bracht veel verhuizingen met zich mee. Zo heeft hij zich als rechter gevestigd in Spoleto. Francesco vier, als zijn moeder overlijdt. Met zijn opgeruimd karakter is hij voor vader en zijn twaalf broers en zussen het zonnetje in huis. Hij kan goed leren. Op het jezuíetencollege geven ze hem door zijn opvallende manier van leven de bijnaam 'de danser'.

De dood van zijn oudste zus en twee zware ziektes veranderen hem. Hij is nu zeventien, en overdondert zijn vader met het verlangen in het klooster te gaan. Tijdens een bezoek aan de kerk was zijn aandacht getrokken door het Mariabeeld. Wat had zij veel smarten doorstaan; net als hijzelf. Hij begreep dat Maria wordt aangeroepen als 'Moeder van Smarten'. Voortaan wilde hij bij haar in de buurt blijven.

Op school kondigt hij aan dat hij wat vacantie wil nemen en treedt in het klooster. Als kloosternaam kiest hij Gabriele, naar de engel die aan Maria de Blijde Boodschap had gebracht dat zij de Moeder van Jezus zou worden. Daar voegde hij aan toe de naam 'Addolorata' (= 'van Smarten').

Uit zijn brieven naar huis blijkt dat hij er zielsgelukkig is. Tot troost van zijn vader. Zes jaar later sterft hij tijdens zijn theologiestudie aan tuberculose.

Er valt van hem als jonge kloosterling eigenlijk niets bijzonders te melden. Behalve voor wie beter toeziet. Uit liefde voor Jezus en vooral voor diens moeder ontzegde hij zich hoe langer hoe meer vooral kleine dingetjes; daarin bereikte hij grote hoogte. Hij heeft laten zien hoe gewoon heldhaftigheid kan zijn.

Hij ligt begraven in de kerk van de passionisten te Isola. In 1920 werd hij heilig verklaard en uitgeroepen tot patroon van de Italiaanse jeugd.


Bronnen
[000; 000» religieuzen-passionisten; 101; 102; 105» Gabriele-dell-Addolorata; 107» G.-Possenti; 108» G.-Possenti; 111» G.-Isola; 111a; 122» G.-Isola; 127» Addolorata; 246; Possenti; 330]

© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen

VoorwoordHoe wordt men heilig?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen