×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
Info afb. |
Finan (ook Finian) van Lindisfarne (ook van Northumbrië), Engeland; bisschop; † 661.
Feest 16 & 17 februari.
Van Ierse afkomst was hij als monnik ingetreden in het beroemde klooster op het eiland Iona, Schotland. Vandaar werd hij in 651 geroepen om Sint Aidan († 651; feest 31 augustus) op te volgen als bisschop over Northumbrië. In samenwerking met koning Oswiu van Northumbrië probeerde hij de christelijke cultuur steviger wortels te geven. Zo werd het kerkje van zijn voorganger nu een stevig gebedshuis, opgetrokken uit eikenhout en afgedekt met een rieten dak, precies zoals dat de Schotten dat deden (waarschijnlijk zijn daar de Ieren mee bedoeld). Tot de hoogwaardigheidsbekleders die de inwijding bijwoonden behoorde bisschop Sint Theodorus van Tarsus van Canterbury († 690; feest 19 september). Hij wist koning Peada van Mercia tot het christendom te brengen; met hem lieten alle leden van zijn huis- en hofhouding zich dopen. Dat was het begin van de kerstening van de Midlands in Engeland. Daarna doopte hij koning Sigebert van Essex, waar dertig jaar tevoren christelijke geloofsverkondigers nog het land uit waren gezet. Met behulp van Sint Cedd († 664; feest 7 januari), Sint Adda en Sint Betta bracht hij de Blijde Boodschap van Jezus Christus hij tot diep in Zuid-Engeland.
Dat leidde ertoe dat twee invloedssferen elkaar rond de Thames tegenkwamen, en in conflict raakten. Vanuit Iona bracht Finan van Lindisfarne de Keltische gebruiken onder de gelovigen, terwijl vanuit Canterbury de Romeinse gewoonten werden geleerd.
Dat gaf op vier verschillende terreinen onenigheid:
1. De geestelijken hadden elk hun eigen tonsuur. Vanuit Rome brachten de geestelijken de gewoonte mee om de schedel kaal te scheren op een kransje na, vanouds de Petrustonsuur genaamd. Die Kelten daarentegen schoren de voorste helft van de schedel kaal, terwijl ze het haar van achter in paardenstaart droegen.
2. De Paasdatum werd op verschillende manieren berekend. Met als gevolg dat het elk jaar op twee verschillende data werd gevierd.
3. Ook de dooprituelen waren verschillend.
4. Tenslotte bestond er verschil van mening over de Collecten in de liturgie.
Pas op de beroemde van Whitby in 664 onder leiding van abdis Hilda († 680; feest 17 november) zouden deze conflicten worden uitgepraat. In principe kwamen de partijen tot overeenstemming. Omdat de kerk van Rome rechtstreeks op Petrus terugging, besloot men zich aan de Romeinse riten te houden. Maar het duurde nog vele jaren, eer alle Keltische geestelijken zich daarbij hadden neergelegd.
In zijn kerkgeschiedenis van Engeland roemt Sint Beda († 735; feest 25 mei) bisschop Finan om zijn deugd, bescheidenheid, voorkeur voor de armoede en om zijn wijsheid.
© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen