 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
 Info afb. |
Abraham van Haran (ook van Kharrai), Mesopotamië; kluizenaar & bisschop; † ca 422.
Feest 14 februari.
De kerkvader Theodoretus van Cyrus († 466) maakt in zijn beschrijving van het monniksleven melding van bisschop Abraham over wie hij door monniken uit diens omgeving heeft horen vertellen.
Hij was aanvankelijk een toegewijd kluizenaar. Zo zou hij door voortdurende nachtwaken, gebeden, en vormen van versterving, zoals staan en vasten, dermate verzwakt geweest zijn, dat hij zich tenslotte nauwelijks meer kon verroeren. Eenmaal weer op krachten gekomen, ging hij op zoek naar een woonplaats onder de ongelovigen om hen op zijn manier voor Christus te interesseren en te winnen.
Hij kleedde zich als handelaar in noten en fruit en ging op weg. In een klein dorp betrok hij een eenvoudig woninkje en begon daar zachtjes zijn gebeden te zeggen, maar juist zo luid dat omwonenden en voorbijgangers het konden horen. Ongerust en vijandig door iets wat ze niet konden thuisbrengen, werden ze agressief en wierpen ze Abraham zelfs van het dak van zijn huisje.
Op datzelfde moment verschenen er belastingambtenaren in het dorp die hoge sommen kwamen opeisen. De arme bevolking van boeren en handwerkslieden raakte in paniek, maar Abraham beloofde voor hen het volle bedrag van vierduizend goudstukken bij elkaar te brengen. Hij wist het te leen te krijgen van een vermogende vriend. De stemming van de bevolking jegens hem was in één klap helemaal omgeslagen. Ze boden hem een betere woning aan en vroegen hem hun leider te wonen.
Zo werd Abraham bisschop van de stad van waar zijn naamgenoot, de aartsvader († 1700 vóór Chr.; feest 9 oktober), ooit was weggetrokken. Theodoretus merkt nog op: “Wat ik in hem bewonder is, dat hij ondanks de veranderingen in zijn leven en de hogere waardigheden die hem als bisschop ten deel vielen, het sobere leven van de kluizenaar gewoon volhield.”
© A. van den Akker s.j.
