× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 710  Adrianus van Canterbury

Info afb.

Adrianus (ook Hadrianus) van Canterbury (ook van Napels of van St-Augustine) osb, Engeland; abt; † 710.

Feest 9 januari.

Hij was een Noord-Afrikaan van geboorte en stond als abt aan het hoofd van klooster Nerida bij Napels, Italië. Toen de paus Vitalianus († 672; feest 27 januari) hoorde dat aartsbisschop Deodatus van Canterbury († 664; feest 14 juli) was overleden, viel zijn keus op Adrianus om hem te vervangen. Maar de abt was een bescheiden mens. Hij wees de heilige vader op een veel betere kandidaat: Theodorus.

Theodorus werd rond 602 ergens in Klein-Azië geboren. Zijn opleiding kreeg hij in de stad Tarsus, Cilicië (in het zuid-oosten van het huidige Turkije). Hij bracht vervolgens enige tijd door in de Griekse hoofdstad Athene en werd vervolgens monnik in Rome. Op aanwijzing van de Afrikaan Sint Adrianus († 710; feest 9 januari) werd hij op 66-jarige leeftijd door paus Vitalianus tot bisschop van Canterbury benoemd. Daarop vertrok hij in gezelschap van Adrianus en Benedict Biscop († 690; feest 12 januari) vanuit Rome naar Zuid-Engeland. Daar vatte Theodorus zijn taak op, terwijl Adrianus abt werd van het Petrus- en Paulusklooster in Canterbury.
Hij wordt de tweede stichter van het bisdom Canterbury genoemd. Hij trok overal rond om te zien hoe het met de plaatselijke geloofsgemeenschap gesteld was. In 672 riep hij het eerste nationaal concilie bijeen. Hij staat te boek als een ijverig bisschop, die zorg had voor het stichten van scholen, de verbreiding van de christelijke geest en het persoonlijk welzijn van de mensen.
Tegenwoordig bevindt zich zijn sarcofaag in de Sant' Apollinare in Classe te Ravenna.

Deze stemde toe op voorwaarde dat abt Adrianus hem zou vergezellen. Zo trokken beiden door Gallië op weg naar hun bestemming. Maar het was de gevreesde hofmeier Ebroïn die hun de voet dwars zette. Deze meende namelijk dat de twee prelaten in opdracht van de keizer van het Oost-Romeinse Rijk diens aanspraken op het westerse grondgebied kwamen opeisen. Daarom hield Ebroïn Adrianus vast, terwijl hij Theodorus verder liet reizen. Toen er na ruim een jaar nog niets gebeurd was, liet de hofmeier zijn gijzelaar gaan.
Na aankomst in Canterbury benoemde Theodorus hem tot abt over de Petrus- en Paulusabdij, die later genoemd zou worden naar de stichter en eerste abt St-Augustine († 604; feest 27 mei). Net als in Napels betoonde hij zich een bekwaam en ijverig abt die toezag op het welzijn van zijn monniken, de studie van de heilige Schrift aanmoedigde en de kloosterlijke geest bevorderde.
Zijn verering nam een grote vlucht, toen in 1091 zijn graf ontdekt werd. Op dat moment schreef de monnik Josselin een levensbeschrijving. Daarin vermeldt hij o.a. dat er op zijn graf meerdere wonderen gebeurd zouden zijn.


Bronnen
[000»Mildrith; Bly.1986p:13»Adrian; BuF.1854/1p:75; EnE.1951; EnF.1984»Adrien; Ha1.1838p:50; Lin.1999; Mül.1860; Nwm.z.j.jr:0709; Rge.1942; Rge.1989; Rgf.1991; S&S.1994»Hadrianus; Wmm.1966»Hadrian; Dries van den Akker s.j./2003.05.05]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen