× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 586  Pelagia van Limoges

Pelagia (ook Pélagie) van Limoges, Attanum, Frankrijk; weduwe, stichteres & ascete; † 586.

Feest 26 augustus (daags na haar zoon Sint Aredius).

Zij was de moeder van de heilige abt Aridius of Yrieux († 591; feest 25 augustus). Met haar steun stichtte hij klooster Attanum (bisdom Limoges) dat later naar hem is genoemd: Saint-Yrieux-la-Perche. Gregrius van Tours († 594; feest 17 november) neemt haar op in zijn boekje "De Glorie van de Belijders" onder nr 102:

'Pelagia was een vroom ascete en de moeder van de gezegende abt Aredius over wie ik al eerder heb verteld. Toen zij ten prooi was aan koorts, riep ze haar zoon bij zich en zei:
"Mijn liefste zoon, ik zou je willen vragen mij pas over vier dagen te begraven, zodat alle knechten en dienstmeisjes mijn lichaam kunnen komen zien. Op die manier kunnen allen voor wie ik met veel liefde heb gezorgd mijn begrafenis meemaken."
Na deze woorden blies zij haar laatste adem uit. Na volgens goed gebruik gewassen te zijn, werd zij op een baar geplaatst en naar de kerk gebracht. Voordat zij op de vierde dag werd begraven, kwam er zo'n heerlijke geur van haar lijk af dat iedereen ervan stond te kijken. Die nacht verscheen er vanuit het oosten een enorme vuurbal, die langs de hemel omhoog klom en stil bleef staan boven de kerk waar het lichaam van de dode vrouw was neergelegd. De plotselinge gloed van die bal vulde de gehele kerk, zodat de aanwezigen dachten dat het midden op de dag was. Onmiddellijk begonnen alle bezetenen te schreeuwen:
"Martinus is op de begrafenis van Pelagia gekomen!"
De zondag na haar begrafenis plaatsten de gelovigen een kaars aan haar hoofdeind met de woorden: "Onze kaars is te kort om de hele nacht te kunnen branden. Moge desondanks deze kaars nog aan zijn, als wij morgenochtend bij de metten terugkeren."
Ze sloten de deur en gingen weg. Toen ze opstonden en de kerk binnenkwamen, brandde de kaars inderdaad, hoewel ze die gedoofd hadden achtergelaten.
Er zijn heel wat genezingen van zieken bekend bij het graf van deze ascetische vrouw.'

Tot zover Gregorius. Door de vele genezingen bij haar graf verspreidde haar verering zich van Frankrijk naar Noord-Spanje. Sinds haar wondervolle dood, aldus Prache, is het gebruik ontstaan van een heilige te zeggen, dat hij of zij 'in geur van heiligheid' is gestorven.


Bronnen
[143p:21;145;340;500; Dries van den Akker s.j./2000.08.26]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen