× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 541  Leontius van Bordeaux de Oudere

Info afb.

Leontius van Bordeaux de Oudere, Frankrijk; bisschop; † ca 541.

Feest 21 augustus.

Over hem is weinig bekend. Van adellijke afkomst zou hij tot bisschop zijn gewijd rond het jaar 520. Bij die gelegenheid gaf hij al zijn bezittingen en landgoederen weg ten bate van de armen. Hij zou de bestaande kerk van bescheiden omvang, die door zijn voorganger Amelius was gebouwd, hebben vervangen door een veel ruimere. Daarmee wordt meteen gezegd dat zijn prediking zoveel succes had dat er een grotere kerkruimte nodig was. Hij was aanwezig op het vierde concilie van Orléans in 540. Het jaar daarop stierf hij. De plaats waar dat gebeurde heet sindsdien Saint-Léons, niet ver van Milhau. Na zijn dood dichtte Venantius Fortunatus († 6e eeuw; feest 14 december) een uitvoerig grafschrift op hem:

‘Onder deze steen rusten de resten van de eerbiedwaardige Leontius, die eens de bisschoppelijke mijter droeg. Het volk roept alleen al door zijn droefheid en rouw de parels op van zijn grote verdiensten. Kinderen, jongemannen en grijsaards storten om het hardst tranen om hem. Leontius deed voor niemand onder waar het ging om zijn afkomst. De zuiverheid zelve had zijn karakter gevormd. Niets hoefde hij te verbeteren; wat had men nog meer kunnen wensen tijdens zijn opvoeding dan de voortreffelijkheden die er al waren? Hoe meer hij zich onderscheidde in klasse en deugden, hoe meer hij naar bescheidenheid streefde. Zijn aanwezigheid alleen al was voldoende om elke vorm van onenigheid te verjagen. Hij won het hart van iedereen door zijn liefde en respect. Bij zijn heengaan verloor iedere leeftijdscategorie haar beschermheer. Wat moet er verder nog gezegd worden? Hun tranen zeggen meer dan welke mooie woorden ook. Is er iemand te vinden die niet over hem spreekt zonder tederheid? De enige troost bestaat erin dat men een monument voor hem opricht in zijn of haar eigen hart. Hoe kunnen we voorbijgaan aan de enorme liefde van deze edelmoedige herder? Uit genegenheid voor Christus ging hij zelfs zo ver dat hij het erfdeel van zijn vaderen zomaar weggaf. De arme nam vol vertrouwen tot hem zijn toevlucht; de gevangene vroeg aan hem zijn losprijs te betalen; de behoeftige mocht vrijuit over zijn rijkdom beschikken. Geen twijfel aan dat zijn ziel van de aarde rechtstreeks naar de hemelen is gevlogen. Leontius leefde niet zozeer voor zichzelf, maar voor God. Onafgebroken had hij de voorzienigheid voor ogen en paste dat toe ten gunste van hen die aan zijn zorgen waren toevertrouwd. Ja, zelfs de koning prees zijn verdienste. Kortom, in één woord: hij werd door zijn volk aanbeden, omdat hij niets anders wilde dan leiding geven aan hun zielen. Hij leefde zevenenvijftig jaren en werd aan het eind van zijn dagen van deze wereld weggenomen.’

Hij werd opgevolgd door zijn naamgenoot: Leontius de Jongere († 565; feest 11 juli).


Bronnen
[Bdt.1925; Gué.1880/10p:103; Rgf.1991; Dries van den Akker s.j./2016.07.25]                        

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen