 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
Tannoc (ook Denw, Dwynwen, Enoc'h, Enoch, Taneu, Thanay, Thaney, Theneukes, Theneva, Thenew, Thennew, Thenog, Thenova) van Glasgow, Schotland; weduwe; † 6e eeuw.
Feest 18 juli.
Volgens de legende was zij de moeder van Kentigern, de stichter en patroonheilige van Glasgow.
Haar vader was koning Loth (ook Llewddyn Luedogg van Dinas Eiddyn = Edinburg) van de Picten, de oorspronkelijke bewoners van Schotland. Hij was geen christen. Maar zoals in die tijd gebruikelijk was in adellijke kringen, had hij de zorg voor de opvoeding van zijn dochter toevertrouwd aan de zusters van het naburige klooster dat onder leiding stond van de heilige Monenna of Modwenna. Daar groeide bij Tannoc het verlangen om straks op volwassen leeftijd zelf toe te treden tot de kloostergemeenschap. Ze wilde zich geheel aan de Heer geven. Haar vader had echter andere plannen. Hij arrangeerde een huwelijk tussen zijn dochter en prins Owen (of Eugenius) van de westkust, het tegenwoordige Cumbrië. Zo zou er in Schotland een groot koninkrijk kunnen ontstaan. Hij liet Tannoc dus op het paleis ontbieden en stelde haar aan de prins voor. Zij bracht in het midden dat zij zich al had gegeven aan een koning waarbij deze prins niet in de schaduw kon staan. Een regelrechte belediging van vader en van zijn hooggeplaatste gast. Loth strafte haar door haar aan een varkenshoeder mee te geven. Dan kon ze bij de varkens nadenken. Toen zij met de dieren naar een eenzame plek in het bos was gegaan, werd zij onverhoeds overvallen en verkracht door prins Owen.
De gevolgen konden uiteindelijk voor vader niet verborgen blijven. Op zo'n schande stond de doodstraf. Hij liet haar op een kar zetten welke hij van de naburige rotsen van Traprain Law naar beneden liet storten. Gidsen laten toeristen en pelgrims tot op de dag van vandaag de wielsporen zien die als diepe gleuven in de rots zijn achtergebleven. Beneden werd ze opgewacht door de lijfwacht van Loth. Toen zij nog bleek te leven hebben ze haar zo'n tien kilometer verderop naar de oever van de rivier gesleept en daar in een gammel bootje zonder riemen of zeilen gezet. Waarschijnlijk durfden zij toch niet zelf de hand te slaan aan de gevallen prinses. Overgeleverd aan de bewegingen van stroom en getij en begeleid door een school vissen, zoals de legende uitdrukkelijk vermeldt, dreef ze naar het westen en kwam bij Culross aan land. Op datzelfde moment schonk zij het leven aan een zoon: Kentigern. Mensen uit de buurt troffen haar aan en namen haar liefdevol op in hun gemeenschap. Het bleken christenen te zijn. Het kind noemden zij Mungo (= 'lieveling').
Kentigern zou de stichter worden van een soort geloofsgemeenschap die hij teder aanduidde met 'geliefde kerk'; in het Welsh Eglais Cu wat later verbasterde tot Glasgow, aldus Hale in zijn boekje over Sint Mungo. Anderen menen dat de stad haar naam ontleent aan 'glas cu' = 'groene rivier'.
Tannoc leidde verder een leven dat geheel aan de Heer en zijn geloofsgemeenschap was gewijd. Ze was min of meer diacones. Ze moet op ongeveer 40-jarige leeftijd gestorven zijn.
Verering & Cultuur
Zij ligt begraven in Glasgow. Met haar zoon Kentigern is zij ook beschermheilige van de stad. Oorspronkelijk heette de kerk van haar graf St-Theneukes Kirk; dat verbasterde tot St-Enoch's Chuch. Deze is gedurende de Reformatie verwoest. Het nabijgelegen station is eveneens naar haar genoemd St-Enoch's. In de buurt van het plaatsje Thornhill, in het westen van Schotland, ligt Capenoch (= kapel van St. Enoch).
Tot in de 19e eeuw stond er in het Bretonse plaatsje St-Gilles-des-Bois vlakbij Lanvallon (Côtes-du-Nord) nog een St. Enoc'hkapel, maar deze is intussen verdwenen.
© A. van den Akker s.j.
