× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 6e eeuw  Mundana van Sarlat

Mundana (ook Mondaine) van Sarlat, Dordogne, Frankrijk; weduwe & martelares; †  6e eeuw.

Feest 5 (tezamen met haar zoon, bisschop Sacerdos van Limoges) & 31 mei & 2 juni.

Van Mundana horen we alleen maar via het verhaal van haar zoon, de heilige Sacerdos, bisschop van Limoges. Zij was gehuwd met een zeker Laban, een man van adellijke afkomst, die een hoge functie bekleedde als magistraat te Bordeaux. Vader stond kennelijk op zulk een goede voet met de toenmalige koning van Aquitanië, de christen Anticius, dat hij hem durfde vragen zijn zoontje, Sacerdos, ten doop te houden. Dat gebeurde en de koning gaf zijn petekind een royaal cadeaus, een stuk land rond het dorp Calabre (= Calviat).

Het kind krijgt zijn opvoeding bij de bisschop van Cahors en sticht bij terugkomst op vrij jeugdige leeftijd een klooster op zijn landgoed waar hij de eerste abt van wordt. Vervolgens ontvangt hij de priesterwijding. Dan horen we hoe Sacerdos een melaatse man geneest. Het gerucht daarvan dringt ook door tot zijn ouders. Dezen besluiten nu hun wereldse leven op te geven en de levenswijze van hun zoon na te volgen: "Waar ze eerst een materiële levenswijze volgden, begonnen ze nu aan een spirituele", aldus Sacerdos' levensbeschrijver. Ze verdelen hun schatrijke bezittingen in tweeën: de ene helft geven ze aan de kerk, de andere aan de armen. Hun slaven en lijfeigenen geven ze de vrijheid. Naar het woord van Paulus waren ze van dat ogenblik af vurig van geest, dienstbaar aan de Heer, blijmoedig in de christelijk hoop, geduldig bij tegenspoed, standvastig in het gebed, alles delend met hun geloofsgenoten, gastvrij voor passanten en consequent erop bedacht om in de voetstappen van Heer voort te gaan.

Als vader sterft, neemt Mundana de rouw aan. Maar haar zoon wijst haar op de troost van het evangelie. Zij volhardt met des te meer ijver en toeleg in een godvruchtig leven in dienst van God en de naaste, waarbij ze steeds het voorbeeld van haar zoon voor ogen heeft.

Intussen is Sacerdos gekozen tot bisschop van Limoges. Daar zijn weinig bijzonderheden over bewaard. Het verhaal vertelt hoe Sacerdos na enige tijd zijn krachten voelde afnemen en hoe hij zijn einde voelde naderen. Hij deed dus afstand van zijn bisschopsambt en trok zich terug op zijn landgoed. Tijdens één van zijn rondreizen sterft hij: 5 mei. Zijn lichaam wordt via de rivier de Dordogne overgebracht naar het klooster Calviat. Op zijn laatste tocht naar huis komt hij langs de woonplaats van zijn moeder. Het schijnt dat zij blind geworden is, want er wordt verteld dat zij het licht in haar ogen mist. Toch wil zij graag bij de uitvaart van haar zoon aanwezig zijn. Ondersteund door personeel daalt zij af naar de rivier waar de boot met het lijk van haar zoon heeft aangelegd. Maar als zij de oever bereikt, krijgt zij door de verdiensten van haar zoon het licht in haar ogen terug!

Bij Sacerdos' begrafenis zijn vele gelovigen aanwezig. Zijn graf wordt een druk bezocht bedevaartsoord. Ook zijn moeder gaat er herhaaldelijk heen om te bidden. Zij blijft daarmee doorgaan ook als de Vandalen de buurt onveilig maken. De Vandalen zijn aanhangers van het Arianisme, een fanatieke ketterse richting binnen het christendom, vooral bloeiend van de 4e tot de 6e eeuw. De beide groepen, rechtgelovigen en ketters, bestrijden elkaar op leven en dood. Op een keer valt Mundana in ketterse handen, als zij onderweg is naar het graf van haar zoon. Zodra ze het doel van haar reis te weten zijn gekomen, brengen de Vandalen haar om met het zwaard. Zo eindigt zij haar leven als martelares. Zij wordt door haar geloofsgenoten bijgezet naast haar zoon. Later zullen beiden worden overgebracht naar de kerk van Sarlat. Volgens zeggen zijn er op hun graven vele wonderen en genezingen gebeurd.

Patronaten
Op de plaats waar Mundana begraven lag, ontsprong een bron, waar pelgrims een geneesmiddel kwamen zoeken tegen hoofdpijnen, en niet zelden zonder succes.

Van deze plek is nauwelijks nog iets over sinds de Hugenoten er in 1575 hun vernielingen hebben aangericht. De relieken werden meegenomen en zomaar ergens weggegooid. Zeer weinig is er in de loop der tijden van teruggevonden.


Bronnen
[100; 143]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen