× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 689  Cadvaladir van St-Segal

Cadvaladir (Caduallatre, Cadvaladyr, Cadvalastre, Cadwalla, Caedwalla, Cedda, Ceddas, Cedval, Cédval, Cedwal, Cedwalla, Coadvaladyr, Segal, Segar of Sengar) van Saint-Segal, Bretagne, Frankrijk; koning & kluizenaar; † 689.

Feest 20 april.

Hij werd geboren in 658, stamde af van koning Ceawlin van het Britse koninkrijkje Wessex en volgde zijn vader op. Caedwalla staat aanvankelijk te boek als een vechtersbaas. De Engelse monnik en kerkhistoricus Beda Venerabilis († 735; feest 25 mei) schrijft over hem in zijn 'Geschiedenis van kerk en volk van de Engelsen':

'Cadwalla, telg uit het koningshuis van de Gewissae, was een drieste jongeman. Hij was verbannen uit zijn eigen land en kwam nu met een legertje en doodde koning Ethelwalh, waarna hij de provincies teisterde met moord, doodslag en plundering. Door twee trouwe edelen van de overleden koning, Berthun en Andhun, werd hij weer verdreven; zij namen het bestuur van de provincie op zich. Maar toen Cadwalla eenmaal koning van de Gewissae geworden was, wist hij Berthun te doden, en de provincie aan zich te onderwerpen. Ook Cadwalla's opvolger Ini zou de provincie nog geruime tijd onder de duim houden. Dat is er ook de reden van dat er al die tijd geen eigen bisschop was. Wilfrid had de eigen bisschop teruggeroepen, en deelde dit gebied in bij Gewissae; dat viel onder het bisdom Winchester.'

[Boek IV,15]

'Nadat Cadwalla koning van de Gewissae was geworden, nam hij het eiland Wight in, dat toen nog praktisch in zijn geheel heidens was. Al de inlanders voerde hij weg en verving ze door kolonisten uit zijn eigen provincie. Hoewel hij op dat moment nog niet gedoopt was, schijnt hij toch van tevoren de gelofte te hebben gedaan een kwart van het eiland en de buit aan God te schenken, als hij het zou veroveren. Hij hield woord en deed zijn schenking aan bisschop Wilfrid met de bedoeling dat deze het zou besteden tot Gods eer. Deze had juist zijn eigen mensen alleen gelaten om het eiland te visiteren. De oppervlakte van het eiland bedraagt ongeveer 1200 hides (= ca 400 vierkante kilometer), zodat de bisschop 300 hides (= ca 100 vierkante kilometer) land geschonken werd. Deze schenking vertrouwde hij toe aan Berwin, een van zijn geestelijken, de zoon van zijn eigen zus. Bovendien benoemde hij een priester, Hiddila genaamd, om doopsels toe te dienen aan al degenen die gered wilden worden [-].'

[Boek IV,16]

Naar het schijnt was Cadwalla een kundig koning. Waarschijnlijk stond hij onder de gunstige invloed van bisschop Wilfrid. Hij vaardigde rechtvaardige wetten uit en het land kende een zekere rust.

[Frm.1996p:78]

'Na twee jaar koning te zijn geweest over de West-Saksen, deed Cadwalla afstand van de troon omwille van God en diens eeuwig Koninkrijk en ging op reis naar Rome.

In een later overzicht wordt dit feit door Beda zelf geplaatst in het jaar 688.

[Boek V,24]

Hij had namelijk intussen geleerd dat de weg naar de hemel alleen open ligt voor mensen die gedoopt zijn. Daarom had hij er zijn hoop op gevestigd de reiniging van het doopsel te ontvangen op het graf van de Apostelen. Tegelijk hoopte hij dat hij meteen na zijn doop zou sterven en van deze wereld over zou gaan naar de eeuwig vreugde. Beide wensen zouden door Gods genade in vervulling gaan.

Hij kwam in Rome aan ten tijde van paus Sergius († 701; feest 9 september) en hij ontving het doopsel op paaszaterdag in het jaar Onzes Heren 689. Onmiddellijk daarna werd hij ziek. In de week daarna, toen hij dus nog de witte doopkleren droeg, stierf hij; zo voegde hij zich op 20 april bij het gezelschap van uitverkorenen in de hemel. Tijdens de doop had de paus hem de naam Petrus gegeven; zo zou hij verbonden zijn met de prins der apostelen; uit devotie was hij immers van het uiteinde van de aarde daar naartoe getrokken om er gedoopt te worden. Hij werd begraven in de Sint-Pieter. De paus besliste dat er een grafschrift moest worden aangebracht ter eeuwige herinnering, en ter inspiratie van al degenen die het zouden lezen of horen. [-].'

[Boek V.7]

Ook zijn zoon Ina († 728; feest 6 februari) en zijn dochter Cuthburga († begin 8e eeuw; feest 31 augustus) worden als heiligen vereerd.


Bronnen
[Beda; DSB.1979p:326; Frm.1996p:78; Gby:416.443.444.487; Lo1.1838p:LXVIII; Nwm.z.j.jr:0689; Dries van den Akker s.j./2006.07.10]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen