Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022

Christianus van Himmerod o.cist., Duitsland; kloosterling; † vóór 1222.

Feest 4 februari.

Voor hij als monnik intrad in de cisterciënzerabdij Himmerod in de Eifel had hij als wapendrager gediend bij de graaf van Looz, aldus Cesarius van Heisterbach. Hij was priester en staat bekend als een groot Maria-vereerder.
Uit Cesarius von Heisterbach's 'Dialogus Miraculorum' (= 'Gesprek over Wonderen'):

"In Himmerod leefde een monnik, die Christianus heette. Dat was volkomen terecht, want hij leefde ook als een ware christen. Op vele manieren kwam Onze Lieve Vrouwe hem troost brengen en openbaringen bekend maken. Wat we hier gaan vertellen, weten we van zijn medebroeders.
Toen Christianus nog student was, vergaarde hij van links en rechts zijn kennis en zwierf maar wat rond door het land. Zo was hij eens 's nachts bij een vrouw te gast, wier dochter leed aan huiduitslag op het hoofd. In de veronderstelling dat studenten overal iets op wisten, drong zij er bij hem op aan een of ander wondermiddeltje toe te passen. Hij zei natuurlijk dat hij er in het geheel geen verstand van had, maar dat maakte alleen maar dat zij met nog meer aandrang aanhield. In uiterste nood zei hij: 'Nou, neem dan maar wat klaver, wat roet en zout en maak daar een zalfje van. Als je daar haar hoofd mee insmeert, zul je zien dat het beter gaat.' Zij deed precies wat hij gezegd had en maakte de zalf. En hoewel het eigenlijk een schadelijk goedje was, werd het meisje toch beter. Alleen, dat kind werd natuurlijk niet gezond vanwege die zalf, maar vanwege de pure eenvoud van onze student."
"Toen hij priester gewijd was, trad hij als kapelaan in dienst van de graaf van Looz en las de mis op zijn grafelijk slot. Het zoontje van de graaf wist van Christianus dat hij een eenvoudig en schrikachtig man was. Hij kreeg zin om hem eens flink aan het schrikken te maken en hulde zich in een heus berenvel. Op een moment dat Christianus alleen in de kapel zat te bidden, kwam hij op handen en voeten van achter naar hem toegekropen, en zette het ineens op een angstaanjagend brullen. Christianus schrok zich een ongeluk, greep in een reflex naar zijn mes en stootte het diep in de hals van de jongen. Dodelijk gewond zakte hij in elkaar. Hij kwam nog even bij bewustzijn en vreesde dat dit geintje ook de priester het leven zou kosten.
Daarom smeekte hij hem: 'Vlucht, heer Christianus, want u hebt de zoon van de graaf neergestoken.' Met afgrijzen vervuld nam Christianus inderdaad de vlucht. Bij de kasteelpoort gekomen riep hij de poortwachter toe: 'Maak open, vlug, want ik heb de zoon van de graaf gedood.' Al heel gauw kwamen de ouders en de andere familieleden te weten wat er gebeurd was, en overal hoorde je een hartverscheurend gejammer. De jongen smeekte dat Christianus teruggeroepen zou worden en dat zijn schuld zou worden vergeven. Tegen alle verwachting in kwam de jongen er in korte tijd weer helemaal bovenop."

---

Bronnen
[100; 103; 340»Christian; Dries van den Akker s.j./2004.01.10]

---