 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
 Info afb. |
Adalbald (ook Albold) van Douai, Frankrijk; martelaar; † ca 652.
Feest 2 &4 februari.
Adalbald was van Frankische afkomst en noemde zich heer van Douai. Ondanks tegenstand van zijn schoonfamilie was hij gehuwd met Sint Rictrudis († ca 687; feest 12 mei). Haar familie had namelijk een haat opgevat tegen de Franken. Een zekere Ubald beschreef in het jaar 907 het leven van Rictrudis. Hij merkt op dat haar huwelijk met Adalbald zeer gelukkig was. Beiden verlangden ernaar hun leven in dienst te stellen van Christus. In die tijd was dat nog een zeldzaamheid. Zij lieten zich op alle belangrijke momenten in het leven bijstaan door Sint Amandus († ca 675; feest 6 februari). Ook Sint Riquier († ca 645; feest 26 april) schijnt een huisvriend geweest te zijn.
De heilige echtelieden schonken stukken van hun landgoederen weg om er kloosters of kerken te vestigen. Zo droegen zij zorg voor de vestiging van steunpunten voor de christelijke cultuur. Bovendien stelden zij hun kasteeltje open voor armen en misdeelden: die kregen er voedsel en onderdak. Het is niet duidelijk of zij alles bijeen vier of vijf kinderen kregen. Minstens vier van hen zouden later als heilige worden vereerd: een jongen, Maurontus († ca 700; feest 5 mei), en drie meisjes: Clotsindis († ca 702 of 703; feest 30 juni), Eusebia († 689; feest 16 maart) en Adalsindis.
Tijdens een reis werd Adalbald in de buurt van Périgueux vermoord door verwanten van zijn vrouw die nog steeds op hem gebeten waren vanwege zijn huwelijk. Dat was in het jaar 652. Sindsdien wordt hij als martelaar vereerd. Daaruit kunnen we in ieder geval afleiden dat hij voor de zijnen een beminnelijk man geweest moet zijn. Of zouden we hieruit ook mogen opmaken dat zijn christelijke levensovertuiging er mede oorzaak van was dat hij zich vijanden maakte? Hoe dan ook, zijn weduwe, Rictrudis, heeft veel verdriet gehad om dit verlies.
© A. van den Akker s.j.
