 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
 Info afb. |
Jacobus van Tarantaise, Savoye, Frankrijk; geloofsverkondiger; † 429(?).
Feest 16 & 27 januari.
Volgens de overlevering was Jacobus afkomstig uit Syrië (anderen menen zelfs uit Assyrië). Hij diende als soldaat in het Perzische leger. Zo kwam hij met christenen in aanraking en bekeerde zich tot hun godsdienst. Niet lang daarna moet hij Sint Honoratus van Lérins († 429; feest 16 januari) ontmoet hebben. Daarover bestaan verschillende lezingen. De een zegt dat hj Honoratus tegenkwam in het oosten, toen deze daar nog als pelgrim rondzwierf; anderen menen dat hij hem opzocht op zijn beroemde kloostereiland Lérins voor de Zuid-Franse kust. Hoe dan ook, toen Honoratus in 426 eenmaal bisschop van Arles was geworden, wees hij Jacobus aan als missionaris van de Ceutronen (= Savoyarden). Daar zou hij de eerste bisschop worden van de plaats Tarantaise.
Overigens betaat zijn levensbericht praktisch uitsluitend uit wonderlijke gebeurtenissen.
Legende van de beer
De legende vertelt dat zich bij zijn eerste prediking een enorme hoeveelheid mensen tot Christus bekeerden. Onmiddellijk toog hij aan het werk om een basiliek te bouwen. Iedereen hielp mee. Toen zij met een ossenkar uit het woud boomstammen wilden aanslepen, kwam een angstaanjagende beer uit de wildernis te voorschijn en verscheurde de os. Die het gezien hadden snelden naar huis om deze ramp aan de heilige man mee te delen. Deze ging onmiddellijk met hen mee naar de plaats des onheils waar hij de beer nog aantrof die zich tegoed deed aan het vlees van de os. De heilige man ging vlak voor het ondier staan en sprak op plechtige toon: "Ik, Jacobus en dienaar van God, ik gebied jou, gemene, ongelikte beer, in naam van de Heer je nek te buigen en het werk over te nemen van het dier dat je gedood hebt. Je neemt dus zijn juk op je hals!" Boosaardig brommend en vervaarlijk zwaaiend op zijn poten gehoorzaamde de beer uiteindelijk aan dit bevel en liet zich inspannen. Zo kwam de kar met boomstammen de stad in. De jongeren die dat zagen vlogen naar huis om zwaarden en messen te halen en het gevaarlijke dier af te maken. Maar de bisschop sprong ervoor en sprak: "Niet jullie hebben dit beest gevangen. Dus het komt jullie ook niet toe het te doden. We laten het daarom vrij en gebieden dat het zich hier in de omgeving nooit meer laat zien. Daarop spande de heilige man het uit en het verdween met logge sprongen in de bossen. Daarna is er nooit meer iets van vernomen.
[Brn.1937p:75]
Een gelijksoortige legende wordt verteld in het leven van Corbinianus van Freising († 730; feest 8 september), Gallus-St-Gallen († 646, feest 16 oktober), Ghislain van St-Ghislain († 683; feest 10 oktober), Humbertus van Maroilles († 680; feest 15 maart), Jacobus van Tarantaise († 429?; feest 16 januari), Maximinus van Trier († 346; feest 29 mei), Romedius van Nonsberg († ca 700; feest 15 januari), Vaast van Arras († 540; feest 6 februari).
Bij de bouw van de kerk bleek dat een van de balken tekort was. Jacobus sprenkelde er wijwater overheen en sprak een bede uit, waarop de balk voor de ogen van de verbaasde medewerkers vanzelf vijf voet langer werd.
[Prieur:16]
Na zo'n drie jaar van vruchtbare apostolische arbeid wees hij Marcellus († ca 440; feest 16 januari?) aan als zijn opvolger en keerde naar zijn leermeester terug in Arles. Daar zouden zij beiden op dezelfde dag gestorven zijn: 16 januari 429.
© A. van den Akker s.j.
