× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 312  Lucianus van Antiochië

Info afb.

Lucianus van Antiochië (ook van Drepana of van Nicomedië), Bythinië), Syrië, Nicomedië, Klein-Azië; martelaar; † 312.

Feest 7 januari & 15 oktober (oosterse kerk).

Op 12-jarige leeftijd blijft hij als wees achter. Zijn opvoeding wordt toevertrouwd aan een heilige christen te Edessa in Mesopotamië, Macarius genaamd. Door hem komt hij in aanraking met de Heilige Schrift, leert hem lezen en begrijpen. Vervolgens opent hij een school voor bijbeluitleg in Antiochië, Syrië. Hij begint zelfs aan een vertaling in het Grieks en verhuist naar de keizerstad Nicomedië, in het noordwesten van het huidige Turkije.
Op het moment dat keizer Diocletianus (284-305) zijn decreten tegen de christenen uitvaardigde, verbleef hij daar juist in de keizerlijke residentie. Het lag dus voor de hand dat daar de decreten op z'n strengst werden toegepast en uitgevoerd. Ook Lucianus behoorde tot degenen die weigerden aan de Romeinse goden te offeren; met vele anderen werd hij aangehouden en gevangen gezet. Ten overstaan van zijn rechters stak hij hele redevoeringen af om het christendom te verdedigen. Negen jaar later zou hij uiteindelijk de marteldood sterven.
Volgens het verhaal zou hij in de gevangenis, omringd door zijn leerlingen op 6 januari, feestdag van de Verschijning des Heren, nog een keer de eucharistie hebben gevierd. Hij was door alle martelingen zo verzwakt, dat zijn armen en benen nagenoeg verlamd waren. Vandaar dat hij zich op de grond plat op zijn rug uitstrekte. Omdat hij niet in staat was met eigen handen zijn leerlingen het Lichaam en Bloed van de Heer aan te reiken, liet hij ze op zijn borst neerzetten. Zo werd hij als het ware zelf het altaar waarop de geheimen van onze Heer werden gevierd.
De volgende dag zou hij dan gestorven zijn.

Verering & Cultuur
Hij wordt afgebeeld met een dolfijn. Volgens de legende zou hij met een steen aan zijn rechterpols gebonden in zee zijn gegooid. Tegen beter weten in zochten zijn leerlingen elke dag het strand af om te zien of zijn kostbaar lijk toch ergens was aangespoeld. Dan zouden ze hem als goede christenen met alle eerbetoon kunnen begraven. Na twee weken zagen zij hoe een dolfijn kwam aanzwemmen met het lijk op zijn rug.


Bronnen
[000»jrb; 115a; 122; 127»Lucien; 149/1p:39; 200/1»01.07; 297p:123; 348p:74; 500; Dries van den Akker s.j./2007.12.19]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen